Fransa’ya gelmek için, evin tek kızı Aynur’u, babası arabasının bagajında saklayarak gümrüklerden geçirmişti. Yolculuk kolay olmamıştı yani...Kameralı yollara gelmeden
önce
Ayşe bagaja giriyor... Gümrüklerden iyice uzaklaşınca
bagajdan çıkarılarak aracın içine alınıyordu.
Annesi ve babası bir zorluk çıkmaması için dualar yapıyorlardı. Aynur’a da :
- Dua et kızım ... Zor durumdaki kişinin duası kabul olunurmuş...diyorlardı. Paris’e böyle geldiler... Garge bölgesine yakın bir yerde oturuyorlardı. Peynirden sucuğa kadar bir çok şey getirmişlerdi..
.Hasan efendi:
- Kızım gördün ya... buralara kolay gelinmiyor...Ekmek de kolay kazanılmıyor...Türkiye’de bir saat çalışan burada 5
saat çalışmalı ki insan bunların gözüne girebilsin...1978 yılında bir
vatandaşımızın çocuğu öldü... Paris’te oturuyorlardı. Çocuğunun cenazesini yıkayacak bir imam dahi bulamadılar... Kolay değil buralarda yaşamak...
Aynur bir taraftan gülüyor, bir taraftan da maceralı yolculuğunun kendisini etkileyen yönlerini dile getiriyordu:
- İki büklüm arabanın içinde, yakalandım yakalanacağım
korkusu bir yana, yollarda peynir ve sucuk kokularından epeyce bunalmıştım. Araba ağırlaşınca veya dışarıdan değişik
sesler
duyduğumda da yüreğimi korku sarıyordu... Neyse ucuz atlattık...
Babası arada sırada ona takılmadan da edemiyordu... ”Nasıl bagajın içi rahat mıydı ? “ diye.
Fadime hanım ne de olsa tecrübeliydi...Kızıyla gündüzleri tanıdıklarına gezmeye gidiyorlar... Pazar alışverişlerini
de onunla yapıyorlardı.
Bir gün babası işte iken tanımadıkları bir bayan
telefonla arayarak Kendilerine ziyaret için gelmek istediklerini belirtti. Fadime hanım telaşlanmıştı...Aynur’a :
- Kızım Fransa’da yaşıyoruz... Buralarda 72 millet
var... Kimin ne olduğu ve ne yaptığı belirsiz. Anlayacağın
insanlara buralarda güvenilmiyor...Sen 18 yaşını doldurdun... Bir evin tek kızısın... Zaten bizim niyetimiz hayırlı bir kapı bulup,
seni buralarda evlendirmek... Babaannenin yanında uzun süre kaldın... Liseden orada mezun oldun... Hani tahsilli de sayılırsın...Sen gelenlerin yanına çıkma... Sadece bir görünürsün, o kadar...Aman dikkat et kızım... Biliyorsun
senin oturma iznini alman için burada oturma izni olan iyi bir insanla evlenmen lazım...
Aynur annesinin bu sözlerinden sonra :
- Yani demek istiyorsun ki bu kişiler beni istemeye gelecekler?
Halime hanım kızına iyice yaklaştı :
- Kızım tanımadığımız insanlar niye bize gelsinler
ki...Geliş sebeplerini de açıklamadılar... Yani tek bir husus kalıyor... O da seni istemeleri...
Aynur’un içini sıkıntı sarmıştı...
- Pekiyi anne! Babam da evde yok!... Haydi Kötü niyetlilerse...
- Kızım zaten biz karar veremeyiz ki... Babanla oturup konuşmamız lazım... Böyle bir niyetleri varsa?
Bir saat sonra kapılarının zilleri çalındı. Kapıyı
Fadime hanım açtı. Kırk beş yaşlarında bir bayan kapının önünde idi...Yanında ise yirmi yaşlarında bir genç vardı.
- Benim adım Zahide... Bir üst sokakta oturuyoruz.Kızınızla sizi geçen pazar yerinde gördüm. Misafir kabul eder
misiniz, dedi...
Fadime hanım :
- Buyurun...buyurun... dedi. Ve onları içeriye aldı. Biraz sohbetten sonra Zahide hanım :
- Allah’ın emriyle kızınızı kardeşim Ayhan’a
istemeye geldim...Uygun görürseniz biz kesin kararınızı öğrenmeye yine geleceğiz...
Fadime Hanım,
- Siz telefon numaranızı bırakın... Biz size kararımızı bildiririz... Biliyorsunuz kocam
Karadenizlidir...Bu konuda hem titiz hem de söz sahibi odur...Söylediğim gibi tek evladımıza karşı,
bizim elbette bir sorumluluğumuz vardır...
Zahide hanım:
- O halde ne zaman bizi arayabilirsiniz ?
Fadime Hanım :
- Hanımefendi! Bu işler aceleye gelmez... Aileler birbirini önce tanıması lazım...Kardeşiniz nerede çalışıyor?
Sizi kimler tanıyor? Türkiye’deki tanıdıklarınızı adreslerini bırakın... Biz bir araştıralım... Sonrası kolay...
.................
Gelen misafirler çeşitli telefon ve adresler bırakarak ayrıldılar...
.......
Akşam üzeri işten dönen Hasan efendiye olup bitenleri
Fadime hanım anlattı. Hasan efendi kendisinin olmadığı bir sırada böyle iki kişinin kızlarını istemeye gelmelerine bir
anlam
veremedi. Sonra gelenlerle ilgili epey araştırma yaptı... Ve bir gün akşam hanımına:
- Bak hanım beni iyi dinle! Bizim bir evladımız var... Bunu
ne sen ne de ben haydi git, der gibi sokağa atamayız...Oğlan işsiz ve turistmiş burada... Yani bizim kız gibi oturma
iznini
alamamış...Bizim kızla evlense bile burada yani Fransa’da kalmaları mümkün değil... Böyle bir halde polis yarın
bir gün her ikisini de enseler... Bir diğer husus Türkiye’de bu
adam
içmiş içmiş kendi öz babasını bıçaklamış...Sen böyle
birisine şimdi kızını verir misin?
........
Fadime hanım gözleri dolmuştu. Kocasına, verdiği
bilgilerden dolayı teşekkür etti ve Zahide hanıma verilecek kızlarının olmadığını duyurdu...
Aradan birkaç gün geçmişti... Üst katta oturan komşularının yedi yaşlarındaki kızı Serpil, Aynur’a resim yaptırmak
için geldiği bir sırada telefonlarının zili çaldı. Tanımadığı bir ses idi... Fadime Hanımla konuşan:
- Evde misiniz? diye soruyordu...Bir bayan sesiydi...
.........................
Fadime hanım kızına :
- Haydi kızım sen yukarı komşuların evine git...
Serpil’in burada benimle kaldığını annesine söyle. Ben çağırmadan
da sakın buraya gelme...Anladın mı? Fadime hanım bir saat sonra kapının zilinin çalmasıyla
kapıyı açtı...
Üç maskeli adam kapı açılır açılmaz içeriye
girdiler... Bunlardan biri kolundan tutarak Fadime hanımı ters çevirdi... Ve ağzını bir eliyle kapadı. Diğer ikisi, odalarda
Aynur’u arıyorlardı. Bu arada Serpil maskeli adamları görünce
korkarak çığlık çığlığa bağırdı. Kapının açık olmasıyla
birlikte bu
çığlıkları duyan yukarı katlarda oturan Türkler aşağıya
bir panik halinde inmeye başlamışlardı...
Korkuyla üç adam bir şey elde edemeden kaçmak zorunda kalmışlardı. Gerçek anlaşılmıştı... Kızlarını istemeye gelen kişiler kaçırmayı da planlamışlardı.
..................
Bu olaydan sonra çaresiz kalan Hasan efendi arabasının bagajında getirdiği kızını ilk kalkan uçakla Trabzon’a
geri götürdü....
.............
01.03.1991
Gönderen : Üzeyir Lokman ÇAYCI - uzeyir.cayci@wanadoo.fr
|
|
